şeytana uymuş serseri bulutlar
boşaltıyor içinde biriktirdiği isyanı
hırpalanmış bir yürek gibi ağlıyor gökyüzü
kaybolan onurun ardından
iniltileri duyuluyor esmeye korkan rüzgarın
boğuk çıkıyor sözler dudaklarından
boynuna günah dolanmış damlalar
çığlık çığlığa işgal ediyor anadan üryan toprağı
sokaklarda akıyor kin
caddelerde nefret dolu kan
lacivert bir yalnızlık sarıyor etrafını
kaskatı kesilmiş umutların
ve kara çalıyor alnına mutlulukların
gece ıslak
28.02.2006
Sevil Nizamoğulları